Bawak Bersabar

Di satu pagi yang hening, tiada kicauan burung, tiada kokokkan ayam, tiada kocakan air ikan berenang dalam akuarium dan tiada langsung bunyi-bunyi alam yang sangat aku perlukan. Mata yang sangat layu untuk bangun dari tidur pagi itu dengan suasana yang sunyi sepi diselingkan kepenatan semalam untuk mencari duit poket lebih, perlu digagahkan juga. Kalau tak bangun awal pagi, suasana yang senyap sunyi ini akan bertukar menjadi huru-hara kesan dari kelunakan suara yang keluar dari mulut Ibu dan Mama. Hewhew.. dan kenapa pulak aku menggunakan ayat-ayat cenggini nih?

OK. Pagi semalam memang penat sangat sebab catering punya pasal. Nak bangun pagi punyalah payah. Rasa macam baru je tidur tiba-tiba tak sampai seminit pun, ehh ehh dah pagi?? Cenggitu lah lebih kurang. 

HEHE.

Nak dijadikan cerita, semalam dah boleh rileks-rileks kat rumah lah cuma kena kemas barang-barang catering. Nak susun-susun balik. Mana yang tak basuh tuh, bersihkan bagi kilat sampai boleh nampak muka. Itu saje lah. Dalam keadaan diam tak diam tuh, dengar adik-adik berkelahi. Tahu berkelahi?

Adik perempuan : Ain pakai kereta taw.

Adik lelaki : Ahh. Abes Mamad nak pergi PD macam mana?

Adik perempuan : Kau bawak lah motor. Ain dah cakap ayah lama dah.

Adik lelaki : Suka-suka kau je.

Adik perempuan : Yelah.. Ain dah cakap ayah lama dah nak bawak kereta tuh.

Aku ingat berenti takat tuh je..

Adik perempuan : Ain bawak laptop kau sekali.

Adik lelaki : Tengok, semua kau nak bawak. Camera kau bawak, laptop kau nak bawak.

Adik perempuan : Alaaa boleh lah..

Adik lelaki : Abes report Mamad macam mana? 

Adik perempuan : Alaaa boleh lah Mad..

*Dengar adik lelaki membebel-bebel*

Tiba-tiba,

Adik lelaki : Bawaklah kau. Bawaklah semua. Mamad bawak bersabar je lahh.

KAHKAHKAH!

::nukilan ikhlas dari jari manisku